Α. Ιστορικό πολλών σωματικών ενοχλημάτων, που αρχίζουν πριν από την ηλικία των 30, που συμβαίνουν για μια περίοδο αρκετών ετών και έχουν σαν αποτέλεσμα την αναζήτηση θεραπείας ή σημαντική έκπτωση στον κοινωνικό, επαγγελματικό ή άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργικότητας του ατόμου.
Β. Καθένα από τα παρακάτω κριτήρια θα πρέπει να έχει (συμ)πληρωθεί, με τα επιμέρους συμπτώματα να συμβαίνουν οποτεδήποτε στη διάρκεια της πορείας της διαταραχής:
(1) τέσσερα συμπτώματα πόνου: ιστορικό πόνου σχετιζόμενου με τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικές εντοπίσεις ή λειτουργίες (π.χ. κεφαλή, κοιλία, ράχη, αρθρώσεις, άκρα, στήθος, ορθό, κατά τη διάρκεια της εμμηνορρυσίας, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή κατά τη διάρκεια της ούρησης)
Η διαταραχή αυτή ονομάζεται επίσης σύνδρομο Briquet ή υστερία Briquet και χαρακτηρίζεται από πολλαπλά σωματικά συμπτώματα που υποτροπιάζουν και διαρκούν πολλά χρόνια. Για τα σωματικά αυτά συμπτώματα οι ασθενείς ζητούν επανειλημμένα ιατρική βοήθεια, αλλά δεν ανευρίσκεται «οργανική» αιτία. Τα ενοχλήματα συχνά είναι γενικά, ασαφή και παρουσιάζονται με δραματικό τρόπο. Οποιοδήποτε από τα συστήματα μπορεί να εμπλακεί, αλλά τα πιο κοινά ενοχλήματα προέρχονται από το νευρολογικό, το γαστρεντερικό, το γυναικολογικό ή το καρδιοπνευμονικό σύστημα ή εκδηλώνονται σαν χρόνιοι πόνοι (π.χ. πόνος στη ράχη ή στις αρθρώσεις), σαν πόνοι στην κοιλιά ή σαν σεξουαλική δυσλειτουργία.
Μια κλήση της τροχαίας, η απώλεια των κλειδιών του σπιτιού ή η πτώση ενός ποτηριού γεμάτου με γάλα στο πάτωμα της κουζίνας είναι γεγονότα σχετικά ασήμαντα σε σύγκριση με όλα τα σοβαρά προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν στη ζωή. Στις καθημερινές δυσκολίες ή μικροπροβλήματα εντάσσονται ενοχλητικά γεγονότα ελάσσονος σημασίας, για τα οποία οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτόματες, προσαρμοστικές αντιδράσεις. Είναι γεγονότα που αιφνιδιάζουν και πάντα απαιτούν από μέρους του ατόμου κάποιου βαθμού προσαρμογή στην κατάσταση που προκύπτει ή διαμορφώνεται. Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι οι καθημερινές δυσκολίες ή τα μικροπροβλήματα,
Η υπερφαγική διαταραχή είναι μια διαταραχή πρόσληψης τροφής. Πρόκειται για μία νέα διάγνωση η οποία είναι ακόμη κάπως αμφιλεγόμενη. Μάλιστα, πολλοί γιατροί μπορεί να μην είναι ακόμη εξοικειωμένοι με τον όρο αν και πολλοί ξέρουν το πρόβλημα που περιγράφει.
Η παχυσαρκία χαρακτηρίζεται από υπερβολική εναπόθεση λίπους στις λιπαποθήκες του σώματος. Φυσιολογικά το λίπος, στο σύνολό του, αποτελεί το 15-20% του σωματικού βάρους για τον άνδρα και το 20-25% για τη γυναίκα. Στην παχυσαρκία το ποσοστά αυτό μπορεί να φτάσει το 40%, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις και το 70% (κακοήθης παχυσαρκία). Η κατανομή αυτού του λίπους είναι γενετικά καθορισμένη (δομικό λίπος) και διαφέρει ανάλογα με το φύλο. Διαφοροποιείται κατά τη διάρκεια της ήβης, κατά την εποχή δηλαδή που αναπτύσσονται τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου.
Όπως παρατηρούν οι Foa και Kozak (19911, τρεις είναι οι βασικές πεποιθήσεις που διαμόρφωσαν την κλινική περιγραφή της Ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (ΙΨΑΔ) ακόμη και μέχρι των ημερών μας (λ.χ. στο DSM-IIIR: 1987):
